De grafische roman Feeding Ghosts: A Graphic Memoir (MCD, 2024) van Tessa Hulls heeft een opmerkelijke mijlpaal bereikt door de Pulitzer -prijs te winnen, aangekondigd op 5 mei. Deze prestigieuze onderscheiding onderstreept de significante impact van de roman in de literaire wereld.

Het voeden van geesten markeert alleen de tweede grafische roman die ooit de Pulitzer -prijs wint, na de Maus van Art Spiegelman in 1992, die een speciale prijs ontving. In een baanbrekende beweging won het voeren van geesten in de reguliere categorie memoires of autobiografie, die wereldwijd concurreren tegen het beste Engelse proza. Deze prestatie is vooral opmerkelijk omdat het de grafische roman van Hulls is.

De Pulitzer Prize, algemeen beschouwd als de meest prestigieuze prijs in de journalistiek, literatuur en muziek in de Verenigde Staten, is de tweede alleen voor de Nobelprijs op het internationale toneel. De erkenning van het voeden van geesten is een monumentale prestatie op het gebied van strips, maar verrassend genoeg heeft het minimale dekking gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden hebben slechts enkele mainstream- en handelspublicaties, zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , samen met één grote nieuwsboeken, Comics Beat , over dit belangrijke evenement gemeld.

Hulls bracht bijna tien jaar door met het maken van dit werk, dat het Pulitzer Prize Board loofde als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking waarvan de illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma overgedragen met familiegeschiedenis."

Het voeden van geesten duikt in de ingrijpende effecten van de Chinese geschiedenis over drie generaties. De grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een journalist uit Shanghai, werd gevangen in de omwenteling van de communistische overwinning van 1949. Nadat ze naar Hong Kong was ontsnapt, schreef ze een best verkochte memoires over haar vervolging en overleving, alleen om een ​​mentale uitsplitsing te ondergaan waar ze nooit herstelde.

Ondanks het succes van haar debuut heeft Hulls uitgedrukt dat het voeden van geesten misschien haar laatste grafische roman is. Opgroeien met Sun Yi, was ze getuige van haar moeder en grootmoeder die worstelden met niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Herrenten omgaan door te reizen naar de meest afgelegen delen van de wereld, maar kwamen uiteindelijk terug om haar eigen angsten en trauma's te confronteren, een generatie die volgens zij gelooft dat alleen door familiale liefde kon worden genezen.

In een interview vorige maand deelde Hulls: "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familieghosts vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen. Mijn boek heet Feeding Ghosts, omdat dat het begin was van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."

Hulls heeft echter aangegeven dat het isolement van het zijn van een grafische roman niet voor haar is. In een ander interview legde ze uit: "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt ook voor mij isoleert. Mijn creatieve praktijk is afhankelijk van het in de wereld zijn en reageren op wat ik daar vind." Op haar website drukt ze haar intentie uit om over te stappen in een ingebedde stripjournalist, die samenwerkt met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen.

Ongeacht haar toekomstige inspanningen, is het voeden van geesten als een bewijs van de kracht en het kunstenaarschap van grafische romans, die erkenning en viering verdienen voorbij de stripgemeenschap en binnen de bredere literaire wereld.