Powieść graficzna Duchy Feeding: A Graphic Memoir (MCD, 2024) autorstwa Tessy Hulls osiągnęła niezwykły kamień milowy, zdobywając nagrodę Pulitzera, ogłoszona 5 maja. Ta prestiżowa wyróżnienie podkreśla znaczący wpływ powieści na świat literacki.

Feeding Ghosts oznacza tylko drugą powieść graficzną, która kiedykolwiek wygrała nagrodę Pulitzera, po Mausie Art Spiegelmana w 1992 roku, która otrzymała specjalną nagrodę. W przełomowym posunięciu karmienie duchów wygrało w zwykłej kategorii pamiętników lub autobiografii, konkurując z najlepszą angielską prozą na całym świecie. To osiągnięcie jest szczególnie godne uwagi, ponieważ jest debiutancką powieścią graficzną Hullsa.

Nagroda Pulitzera, powszechnie uważana za najbardziej prestiżową nagrodę w dziennikarstwie, literaturze i muzyce w Stanach Zjednoczonych, stanowi drugie miejsce, aby Nagrody Nobla na scenie międzynarodowej. Uznanie karmienia duchów jest monumentalnym osiągnięciem w dziedzinie komiksów, ale zaskakujące, otrzymało minimalne pokrycie. Od czasu ogłoszenia dwa tygodnie temu tylko kilka głównego nurtu i publikacji handlowych, takich jak Seattle Times i Publishers Weekly , wraz z jednym głównym punktem informacyjnym komiksowym, Comics Beat , poinformowało o tym znaczącym wydarzeniu.

Hulls spędził prawie dekadę, tworząc tę ​​pracę, którą Rada Nagrody Pulitzera była chwalona jako „wpływające dzieło sztuki literackiej i odkrycia, których ilustracje ożywiają trzy pokolenia chińskich kobiet - autorkę, jej matkę i babcię oraz doświadczenie traumy przekazane historie rodzinne”.

Karmienie duchów zagłębia się w głębokie skutki chińskiej historii przez trzy pokolenia. Babcia Hullsa, Sun Yi, dziennikarz z Szanghaju, została złapana w wstrząsie zwycięstwa komunistycznego z 1949 r. Po ucieczce do Hongkongu, autorowała najlepiej sprzedające się wspomnienie o swoich prześladowach i przetrwaniu, tylko po to, by ponieść rozpad psychiczny, z którego nigdy nie wyzdrowiała.

Pomimo sukcesu swojego debiutu Hulls stwierdziła, że ​​karmienie duchów może być jej ostatnią powieścią graficzną. Dorastając z Sun Yi, była świadkiem swojej matki i babci zmagania się z niezbadną traumą i chorobą psychiczną. Hulls poradziła sobie, podróżując do najbardziej odległych części świata, ale ostatecznie wróciła, aby skonfrontować się z własnymi obawami i traumami, pokoleniowym nawiedzającym, które jej zdaniem można uzdrowić tylko poprzez rodzinną miłość.

W wywiadzie w zeszłym miesiącu Hulls powiedział: „Nie czułem się, jakbym miał wybór. Moje duchy rodzinne dosłownie powiedziały mi, że muszę to zrobić. Moja książka nazywa się Duchami Feeding, ponieważ to był początek tego dziewięcioletniego procesu naprawdę wchodzenia w coś, co było obowiązkiem mojej rodziny”.

Jednak Hulls wskazał, że izolacja bycia graficznym powieściopisarzem nie jest dla niej. W innym wywiadzie wyjaśniła: „Dowiedziałem się, że bycie graficznym pisarzem jest dla mnie zbyt izolujące. Moja twórcza praktyka polega na byciu na świecie i reagowaniu na to, co tam znajduję”. Na swojej stronie internetowej wyraża zamiar przejścia do wbudowanego dziennikarza komiksów, współpracując z naukowcami terenowymi, grupami tubylczymi i organizacją non -profit w odległych środowiskach.

Niezależnie od jej przyszłych przedsięwzięć, karmienie duchów stanowi świadectwo władzy i artyzmu powieści graficznych, zasługującym na uznanie i świętowanie poza społecznością komiksów i w szerszym świecie literackim.