Adaptacja aktorska „Like a Dragon: Yakuza”: niekonwencjonalne podejście aktorów

Główni aktorzy nadchodzącego serialu aktorskiego „Like a Dragon: Yakuza”, Ryoma Takeuchi i Kento Kaku, dokonali zaskakującego odkrycia na San Diego Comic-Con: nie grali w żadną grę z tej serii przed lub w trakcie filmowania. Ten przemyślany wybór, zdaniem aktorów, wynikał z chęci spojrzenia na swoje role ze świeżego spojrzenia, wolnego od z góry przyjętych wyobrażeń.

Takeuchi, rozmawiając przez tłumacza, wyjaśnił GameMe, że mając świadomość ogromnej popularności gier, świadomie unikał grania w nie, aby mieć czystą kartę w interpretacji swojej postaci. Kaku powtórzył to zdanie, stwierdzając, że ich celem było stworzenie własnej wersji postaci, czerpiąc inspirację z głównych tematów i ducha materiału źródłowego, jednocześnie tworząc własne, unikalne interpretacje.

To niekonwencjonalne podejście wywołało mieszane reakcje fanów. Niektórzy wyrażają obawy, że serial może zbytnio odbiegać od materiału źródłowego, inni twierdzą, że nieznajomość gier przez aktorów niekoniecznie jest szkodliwa. Pominięcie w programie kultowej minigry karaoke jeszcze bardziej podsyciło te niepokoje.

Debata odzwierciedla podobne dyskusje na temat innych adaptacji gier wideo. Ella Purnell z Amazonowego serialu „Fallout” podkreśliła korzyści płynące z zanurzenia się w świat gry, zwracając uwagę na pozytywny wpływ, jaki ma to na odbiór serialu (65 milionów widzów w dwa tygodnie). Podkreśliła jednak także najwyższą władzę twórczą spoczywającą na showrunnerach.

Pomimo braku wcześniejszego doświadczenia aktorów z grami, dyrektor studia RGG Masayoshi Yokoyama wyraził zaufanie do wizji reżyserów Masaharu Take i Kengo Takimoto. Yokoyama opisała, jak reżyser Take rozumie materiał źródłowy jako oryginalny autor, podkreślając potencjał wyjątkowej i wciągającej adaptacji. Podkreślił, że kreacje aktorów, choć różnią się od gier, to właśnie to sprawia, że ​​adaptacja jest ekscytująca i oferuje świeże spojrzenie na już ugruntowaną postać Kiryu. Celem, jak podkreślił Yokoyama, nie była zwykła imitacja, ale odważne przemyślenie jej na nowo.