Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, raakte mijn kaak bijna de vloer. De iconische reis uit 2006 door Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige graslanden met lage resolutie, is nu omgezet in de meest visueel verbluffende inzending in de Elder Scrolls-serie tot nu toe. Nadat je gewend was aan onvoldoende remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers, getuige van de Imperial City Reborn in Unreal Engine 5 met Ray Tracing was niets minder dan een openbaring. Niet alleen dat, maar het spel heeft verbeteringen in gevechten, RPG -mechanica en tal van andere details. Gezien deze upgrades vroeg ik me in eerste instantie af of Bethesda en ontwikkelaar Virtuo's het verkeerd hadden gelabeld. Moet het niet de Oblivion -remake worden genoemd in plaats van een remaster?

Het bleek dat ik niet de enige was die hierover nadenkt. Veel fans en zelfs Bruce Nesmith, een senior ontwerper van het oorspronkelijke Oblivion -team, hebben betoogd dat de term "remaster" de omvang van de transformatie mogelijk niet volledig inkapselt. Na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, is het echter duidelijk dat Oblivion Remastered er misschien uitziet als een remake, maar speelt als een remaster.

De redenen waarom Oblivion een remake lijkt te zijn, zijn eenvoudig: Virtuo's hebben elk actief zorgvuldig opnieuw ontworpen. Van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen, alles wat je op het scherm ziet is gloednieuw. Deze revisie zorgt ervoor dat Oblivion voldoet aan hedendaagse grafische normen met verbluffende texturen, adembenemende verlichting en een vernieuwd fysica -systeem dat elke pijl- en wapenstaking impactvol voelt. Hoewel de NPC's bekend blijven vanaf 2006, zijn hun modellen volledig nagebouwd. Dit gaat niet over het herscheppen van iets dat "lijkt alsof je je herinnert", maar eerder over het bereiken van uitmuntendheid volgens de normen van 2025. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6 .

Toch zijn het niet alleen de visuals die zijn opgewaardeerd. Gevechtsmechanica zijn verfijnd, waardoor swingen een langsword minder als vechten met een ballon voelt. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot Lockpicking en Persuasion Minigames, zijn gemoderniseerd. Het originele, vaak bekritiseerde nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van Oblivion en Skyrim 's benaderingen. Bovendien kunnen spelers nu sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen is het verleidelijk om het als een remake te categoriseren.

Het onderscheid tussen remakes en remasters blijft echter troebel. De industriële normen voor deze voorwaarden zijn losjes gedefinieerd en uitgevers gebruiken ze door elkaar. Rockstar's "Definitieve Edition" Remasters of the Grand Theft Auto Trilogy zijn bijvoorbeeld in wezen verouderde versies van de originele PlayStation 2 -games, terwijl de Crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook een remaster bestempelt, volledig nieuwe activa beschikt en eruit ziet als een moderne game. Ondertussen worden remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls herbouwd vanaf de grond, maar blijven ze trouw aan de originelen. Resident Evil 2 ontwerpt de gameplay terwijl je vasthoudt aan de oorspronkelijke structuur, en de remake en wedergeboorte van Final Fantasy 7 veranderen het ontwerp, het script en het verhaal aanzienlijk. Deze voorbeelden benadrukken de gevarieerde interpretaties van wat een remake is.

Traditioneel werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters werden gezien als beperktere upgrades binnen het oorspronkelijke kader. Deze definitie wordt steeds meer verouderd. Een meer passende classificatie van vandaag kan remasters definiëren als grafische revisie die het ontwerp van de originele game behouden met kleine gameplay -verbeteringen, terwijl remakes de game volledig opnieuw ontwerpen. Onder deze definitie kan Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta opnieuw worden geclassificeerd als remasters en de term "remake" gereserveerd voor games die het origineel echt opnieuw uitvinden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Dus, is deze nieuwe versie van Oblivion een remake of een remaster? Na het spelen is het duidelijk dat Oblivion Remastered toepasselijk wordt genoemd. Hoewel de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het een nieuw uiterlijk geven, blijft de onderliggende structuur geworteld in de jaren 2000. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De essentie van dat tijdperk doordringt het spel. Het is duidelijk in de laadschermen achter elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame die ondanks de interface -upgrade onsamenhangend blijft, en de simplistische stadsontwerpen die lijken op theater, stelt meer dan echte steden. De NPC's bewegen nog steeds onhandig en praten met de charme van een rudimentaire AI. Zelfs het gevecht behoudt, ondanks significante verbeteringen, een gevoel van onthechting. En de bugs en glitches van de game, bewaard gebleven aan de eigenzinnige charme van het origineel, zijn nog steeds aanwezig.

Vergelijking van de vergetelheid geremasterd met Obsidian's Avowed , die moderne gevechts- en exploratiemechanica toont, onderstreept hoe de vergetelheid aanvoelt als een relikwie. Toch heeft Oblivion Remastered nog steeds waarde in 2025. De wereld behoudt een magische allure, met zijn uitgestrekte velden die doen denken aan Rohan, gevuld met mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze elementen, zoals de dynamische Goblin -oorlogen en boeiende queststructuur, blijven zelfs twee generaties later dwingend. De old-school speler Freedom voelt verfrissend te midden van de meer begeleide gaming-ervaringen van vandaag. De fijnere details van de game - de dialoog, systeeminterconnectiviteit en niveauontwerp - tonen echter hun leeftijd. Een echte remake zou deze aspecten hebben gemoderniseerd, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en dit moet zijn prestaties niet verminderen. In plaats van te debatteren of het een remake is, moeten we het vieren als een benchmark voor remasters van andere grote AAA -studio's. Dit is het kwaliteitsniveau dat Mass Effect Legendary Edition en Grand Theft Auto: de trilogie had moeten streven. Oblivion Remastered is een bewijs van gepassioneerd vakmanschap en liefdevol behoud, en het staat als een stralend voorbeeld van wat een remaster zou moeten zijn.